Дұрыс киімі жоқ, үсті-басы жыртық-жыртық, албажұлбасы шыққан. Құдасының айтқаны: Ей, құда, ү с т і ң д е ж о қ к и і м, — деді. Табуын қалың малды қиын, — деді. Қызымды қу кедейге бере алмаймын, Байлауым осы соңғы түйін, — деді (К. Әзірбаев, Таңд. шығ.). Астықтың әр түрінен алған тұқым, Жемеген көрсе де аштан, адам жұтын. Көзіне көрінгенді қорек еткен, Қашқанның көбінде ж о қ к и і м б ү т і н (О. Шипин, Дастан.). Балалары тағы жүр Күңкіл етіп ұрысып. Әкем сорлы үндемей, Төрде отыр құнысып; Ү с т і н д е т ә у і р к и і м ж о қ, Қаудыр тоны құрысып. Құда келді демейді, Бай елей ме кедейді? (К.Әзірбаев, Таңд. шығ.).